باید خودمان، خودمان را دوست داشته‌باشیم.
باید هربار توی آینه نگاه کنیم و جسارت آدمِ ایستاده در آینه را تحسین کنیم و منتظر نباشیم کسی از راه برسد و یادمان بیندازد که چقدر قوی بودیم، چقدر زمین خوردیم و بلند شدیم و چقدر تسلیم نشدیم.

باید زندگی‌مان را از همان اولش مرور کنیم، و به یاد بیاوریم تمام محدودیت‌هایی را که مچاله کردیم، زیر پا گذاشتیم و از آن‌ها پله ساختیم. و تمام سختی‌هایی را که با قلم‌موی طاقتمان روی صفحه‌ی بیقرار روزگار کشیدیم و باز هم توقف نکردیم، محکم ایستادیم و ادامه دادیم.

باید خودمان دست بزنیم روی شانه‌های خودمان، خودمان مشوق خودمان باشیم و به خودمان انگیزه تزریق کنیم.
باید فقط به‌خاطر خودمان از خودمان مراقبت کنیم، به‌خاطر خودمان کتاب‌های خوب بخوانیم و لباس‌های خوب بپوشیم و عطرهای خوب بزنیم. به‌خاطر خودمان صبح‌ها زودتر بیدار شویم و شب‌ها زودتر بخوابیم. باید به‌خاطر خودمان و سلامتیِ خودمان ورزش کنیم، فیلم‌های خوب ببینیم و با آدم‌های خوب معاشرت کنیم.

دوست داشتنِ آدم‌ها خوب است، اما هیچ خوب نیست که دوست داشتن خودت هم منوط به دوست داشتن و حرف‌های آدم‌ها باشد، هیچ خوب نیست که به‌خاطر آدم‌ها به خودت بیشتر توجه کنی و به‌خاطر آن‌ها، آدمِ شادتری باشی.
که اگر روزی نبودند، دوست داشتنشان ته کشید، یا سکوت کردند؛ از هم بپاشی!

#نرگس_صرافیان_طوفان